== Deze tekst werd na 6 uur al gecensureerd op LinkedIn ==
== Stuur door naar vrienden of refereer ernaar in uw eigen schrijven ==
Beste vrienden,
Anderhalf jaar geleden liet ik jullie kennis maken met Dr. Stefan Lanka. Hij schreef in 2011 een premie van 100.000 EUR uit voor de eerste viroloog die het bestaan van het mazelenvirus kon aantonen, en in 2017 kon hij gerechtelijk vast laten leggen dat aan zijn prijskamp niet voldaan was: het bestaan van het virus werd niet bewezen - niet in één paper, niet in zes.
Vandaag heeft het werk van Dr. Lanka al wat meer tractie gekregen, maar nog steeds is het blijkbaar heel moeilijk voor mensen om te aanvaarden dat virussen niet bestaan. Dat is natuurlijk niet vreemd: dagelijks worden we om de oren geslagen met de zogezegde resultaten van virale "infecties": positieve PCR-testen, ziekenhuisopnames, mensen die sterven.
Maar het is niet omdat mensen ziek worden, dat het daarmee bewezen is dat die ziekte veroorzaakt is door een "virus" of gelijk welk ander extern materieel deeltje. Zelfs vergif, indien het maar toegediend wordt op een zeer traag maar gestaag toenemende manier, zal geen ziekte veroorzaken. Dat is trouwens de ware betekenis van "immunisering": mitridatisme. Zoek maar op.
Het kerninzicht rond ziekte is dat ze niet het dualistische TEGEN-deel is van gezondheid, een toestand die overigens veelal als iets statisch wordt gezien, maar precies een holistisch ONDER-deel van een proces dat leidt naar totale gezondheid, wat op zich een toestand is die helemaal niet statisch is, en zelfs niet dynamisch, maar transcendentaal: boven elke fysieke aard uitstijgend.
In onze moderne tijden begrijpen we dat niet meer. We denken dat materie de basis is van het bestaan, en dat ruimte gewoon de leegte is waarin materie zich bevindt. Het is precies andersom: wat op ons overkomt als materieel is niet meer dan een dichtheid van energie die binnen ons waarnemingsspectrum valt. Valt het erbuiten, dan is het "leegte".
Maar leegte, an sich, bestaat niet. Mocht dat wel zo zijn, namelijk, dan bestond ze overal, en het loutere feit dat u deze tekst leest, met uw fysieke ogen, op een fysiek scherm, is genoeg bewijs dat "het" Niets ... niet overal is. En dus is het nergens. Dat weten we omdat indien "het" Niets ergens aan grenst, het zelf ook een grens heeft, en dus onvermijdelijk toch .., iets is.
U mag denken dat dit allemaal filosofie is, en we net naar de wetenschap moeten gaan, maar het hele probleem met moderniteit is dat men de filosofische grondslagen van de wetenschap niet meer onderkent. Men doet alsof wetenschap op zichzelf kan staan, alsof ze enkel op logica gebaseerd kan zijn, en niet op radicaal onbewijsbare aannames over de metafysica.
Dat is onzin natuurlijk, want zélfs de logica heeft geen enkele wetenschappelijke grond. Zélfs logica kan de eigen validiteit niet bewijzen. Hoe zou dat namelijk kunnen? Op een ... logische manier? Nou, wie dat probeert, die ontdekt dat hij datgene wat hij wil bewijzen gebruikt in zijn bewijs. Van een kringredenering gesproken.
Maar zo zien moderne wetenschappers (én zelfs moderne filosofen) het niet. Zij maken een rare kronkel, en zien in die cirkelredenering net het bewijs dat de logica universeel geldig is. Dat je blijkbaar niet anders kan dan logica gebruiken om de geldigheid van de logica te bewijzen, is voor hen op zich het bewijs dat de geldigheid van de logica "axiomatisch" is.
Maar uit het onvermogen om iets te ontkrachten, wat een dubbele negatie is, volgt helemaal niet dat de logica op één of andere manier dan wél een imperatieve, dwingende, positieve kracht zou hebben. Dat is wat men noemt een "non sequitur". Of in het Nederlands: dat volgt daaruit niet met dwingende kracht. Dat is louter een geloof.
Ik herhaal, want het is verschroeiend belangrijk: Uit de faling om de geldigheid van de logica te ontkrachten zonder logica te gebruiken volgt in geen geval haar positieve logische geldigheid. Het is alsof je zou zeggen: je kunt niet niet spreken, en je daaruit zou afleiden dat alles wat je dan wel zegt, automatisch juist is. Dat klopt natuurlijk niet. En toch lijken de meeste moderne wetenschapsfilosofen (denk genre Maarten Boudry) daar zomaar aan voorbij te fietsen. Is dat niet een enorme vaststelling op zich? Dat zelfs de filosofen zich hebben laten verschalken?
Het enige wat je namelijk gedaan hebt door te stellen dat logica niet zonder gebruik van de logica ontkracht kan worden, is het vastleggen van een startpunt. Het hele probleem, echter, is dat je niet weet of dat startpunt van het denken ook overeenkomt met iets in de realiteit, zelfs niet als blijkt dat het handelen op basis van logische redeneringen positief resultaat oplevert. Dan nog kan deze demonstreerbare effectiviteit puur en alleen aan toeval te wijten zijn.
"Nou, dat zou dan wel heel toevallig zijn", kan u tegenwerpen. Hoe probabel is het dat elke goed uitgevoerde logische redenering consistent goede resultaten oplevert wanneer er naar gehandeld wordt in de realiteit, en dit tegelijkertijd NIET te wijten zou zijn aan een universele wetmatigheid? En toch: probabiliteit en possibiliteit zijn twee verschillende zaken. Het is niet omdat iets héél probabel lijkt, dat het daarom zeker is.
Het probleem ligt zelfs nog dieper. Zélfs al zouden we dit modernistische logische startpunt van het denken als 100 % zeker mogen beschouwen (wat dus niet het geval is) dan nog zijn we niets met dat startpunt als we niet zeker zijn dat onze eigen, persoonlijke, empirische observaties universeel geldig zijn. Want ook daar is het niet zo dat onze ervaringen 100 % zeker waar kunnen zijn, louter en alleen omdat anderen die ervaringen bevestigen. Ook daar kunnen we niet uitsluiten dat hun ervaringen louter toevallig dezelfde zijn, zonder dat er een wetmatigheid achter schuilt.
Het bewijs voor de universaliteit van onze ervaringen is dus allerminst te vinden in de observatie dat ook anderen ze ervaren, en zelfs niet in de observatie dat iederéén ze zo ervaart. Dat bewijs zou enkel kunnen liggen in de potentiële observatie dat niemand ze ooit anders zou kunnen ervaren, wat niet hetzelfde is. We zouden het ons zelfs niet mogen kunnen inbeelden dat een ervaring anders is, en dat kan duidelijk wel. Het risico bestaat dus dat de ervaring van iederéén contingent (niet-noodzakelijk) is.
Gaat dit te diep voor u? Bedenk dan dat de hele moderne wetenschap gebouwd is op de illusie dat intersubjectiviteit (iedereen gaat akkoord) gelijk staat aan objectiviteit (het is noodzakelijk waar). "Forty Million French Men can't be wrong". "Alle virologen zeggen het", "Het is een algemeen aanvaard wetenschappelijk bewijs". Onze taal zit vol met producten van gedeelde subjectiviteit, voorgesteld als objectiviteit. Maar! La vérité ne se vote pas!
Het vergt een enorme introspectie - en Dr. Lanka is iemand die dat bereikt heeft - om te kunnen begrijpen dat de Waarheid zich niet laat stemmen, maar groter is dan de opinies van 7,8 miljard mensen. Dat ze transcendentaal is, en dus enkel aangevoeld kan worden. Wat wetenschap dus doet is niet waarheid blootleggen (dat kan enkel filosofie) maar onproductieve theorie elimineren.
Let wel: ik heb niet gezegd "foute" theorie. Ik heb gezegd "onproductieve" theorie, waarmee ik duidelijk aangeef een radicaal subjectivist te zijn. Niets is algeheel fout, net zoals niets algeheel waar is. Enkel alles is algeheel waar: de oneindigheid zelf. En nee, dit zijn niet gewoon taalspelletjes. Als ik zeg: “Niets is volledig fout, en dat is dan ook het enige dat volledig fout is.”, dan kan dit taalkundig een rare zin klinken, maar dan enkel voor wie niet doorheeft dat “Niets” werkelijk ... niets is.
Moderne wetenschappers (én filosofen) voelen dat anders aan. Voor hen is “niets” niet louter de aanduiding voor de afwezigheid van iets, maar iets dat op zichzelf staat: “het” Niets, met lidwoord en hoofdletter - de substantivering van wat anders gewoon een talige uitdrukking zou zijn. Niet dat ze dat bewust geloven - daarom zeg ik ook dat zij dit anders “aanvoelen”, niet dat zij hier anders over “denken” - maar wel dat ze dit ONBEWUST geloven. Dat er dus precies een gebrék aan denken is, waardoor deze levensgrote contradictie blijft bestaan, en hun hele denken beheerst.
Ik heb dit in ander schrijven al de “Illusie van het Existerende Niets” genoemd. Het is die illusie - de substantivering van niets tot iets - die de oorzaak is van alle Westerse problemen: metafysisch nihilisme (niveau 5), epistemologisch relativisme (niveau 4), psychologisch egocentrisme (niveau 3), politiek collectivisme (niveau 2). en economisch consumentisme (niveau 1). Men snapt niet meer dat "Niets" echt-en-techtig niets is: onbestaand.
Of toch: louter als woord bestaat het wel. Maar dan enkel als woord. Het is zélfs geen concept, want het verwijst naar niets. En dus is niets het enige dat volledig ongeldig is. Niet "per definitie" maar "per realiteit": niets bestaat niet, en als het toch zou bestaan, dan wate het niet niets meer, maar iets. Be-staan is een plaats be-staan, zoals bij een concert: ruimte innemen, grenzen hebben. De som van alles wat bestaat (materie) en alles wat niet bestaat (ruimte) noemen we ZIJN, dat dus vol-ledig is. Het zijn is noch ruimte, noch materie, maar IS.
Voelt u bij de bespreking van iets en niets uw geest flippen tussen het metafysische aspect (de werkelijke aard van niets) en het epistemologische aspect (de geldigheid van het denken over niets)? Goed, dan komt u in de buurt van de paradoxale ervaring die u nodig heeft om de goddelijke omarming te kunnen meemaken. Pas dan zie je wat de logica écht valideert: niet gewoon één of ander bewijs, maar een heel specifiek geloof: het geloof in de Logos.
Daar ga ik nu niet op in. Het zou mij te ver leiden. Ik begin er enkel maar over opdat u zou begrijpen dat Dr. Lanka veel meer is dan een bioloog. Hij is een filosoof, die begrijpt waarom we nog steeds denken dat ziekte veroorzaakt wordt door een extern materieel deeltje: onze metafysica is nog steeds materialistisch. En dat is al 2500 jaar zo. Sinds ... Hippocrates, nota bene, die dus door Plato onder zijn voeten kreeg voor het niet langer respecteren van de meest basale metafysische inzichten.
En in wiens geest leggen onze moderne medici hun eed af? Juist ja: in de geest van die modernistische rebel. Want vergis u niet: modernisme is eeuwenoud. Het is klassiek (no pun intended) dat de mens op een gegeven moment arrigant wordt, denkt van het Al los te kunnen komen, en in een hoekje van het Zijn (lees: het denken) voor zichzelf een eigen theoretische wereld uitkerft via positieve affirmaties over ... niets: woordstructuren die heel impressionant lijken, maar finaal verwijzen naar ... NIETS.
Tijd om wakker te worden dus. Ziekte wordt niet veroorzaakt door één of ander beestje, deeltje, schimmel of parasiet, hetgeen materialistische verklaringen zijn, maar door spirituele schokken, die fysiologische veranderingen in onze weefsels veroorzaken. Die worden na het oplossen van de schok (het filosofisch plaats geven van wat gebeurd is) teruggebracht tot hun oorspronkelijke toestand door middel van inflammatie (die onze lichaamseigen bacteriën activeert), een herstelproces dat we nog steeds verkeerdelijk “ziekte” noemen.
De enige echte ziekte, echter, is het geloof in materie als basis van het bestaan.
Beste groeten,
Brecht Arnaert
PS: Het interview is hakkelig (Engels is voor niemand daar de moedertaal) maar cruciaal:
--
